Oj, łetiły dyki husy,
Oj łetiły u nediłju doszczowu.
Wpało pir’ja na podwir’ja,
Zakotyłos', jak powir’ja, u trawu.

Oj, łetiły dyki husy,
Oj, łetiły dyki husy czerez lis.
Ne każy swojij podruzi,
Chto tobi korały zorjani prynis.

Jak postuka niczka temna
U wikonce znow,
Ne pytaj mene daremno
Pro moju łjubow.

Oj, łetiły w deń osinnij
Dyki husy do samotńoji werby,
Tam, de dwoje, tam – wesiłlja,
A, de troje – perszi jahody żurby.

Oj, łetiły ponad weczir
Dyki husy czerez lis i zełen haj,
Ty widkryj podruzi dweri,
Ałe serce jij swoje ne widkrywaj.

Oj, łetiły do switannja
Dyki husy czerez marewo noczej,
Bereży swoje kochannja
Ty, diwczyno, wid korysływych oczej.

Jak postuka niczka temna
U wikonce znow,
Ne pytaj mene daremno
Pro moju łjubow.

Oj, łetiły w deń osinnij
Dyki husy do samotńoji werby,
Tam, de dwoje, tam – wesiłlja,
A, de troje – perszi jahody żurby.

Oj, łetiły dyki husy,
Oj łetiły u nediłju doszczowu.
Wpało pir’ja na podwir’ja,
Zakotyłos', jak powir’ja, u trawu.