Iduczy wnoczi, natrapyw ja na switło,
Pomiż derew wohoń horiw,
U pewnyj czas sjudy zlitałys' tini
Na temnyj szabasz miż lisiw.

Wony bezdumno tancjuwały
U switli tepłoho wohnju,
Pisni pro nicz sobi spiwały
I duszu kłykały moju.

I ja piszow na jichnij zakłyk,
Na myt' ja staw odnym iz nych,
My pyły krow, mołyłys' noczi,
Pid kronamy derew starych.

Meni widkryły tajemnycju,
Szczo jichnja syła-samota,
A smert' łysze doroha w wicznist',
Tomu dlja nych wona swjata.

A z perszym promenem wsi znykły,
Jak tilky kryknuły syczi,
Łyszywszy w serci tilky spohad,
Pro dywnyj tanec' unoczi.

I raz na wicznist' pid zirkamy
Mene ty znajdesz sered nych,
My budemo spiwaty j tancjuwaty
Prekrasnyj tanec' duchiw lisowych.