Znykaje deń, znykaje nicz,
A ty w połoni własnych protyricz:
Schowała pohljad wid zajwych zapytań,
Rujnujesz dumkoju swij własnyj raj,
Małjujesz żestom zahubłeni mista
I prokydajeszsja zi strachom, de żyttja,
I sered tysjaczi zahubłenych idej
Ty szukajesz swij szczasływyj deń.

Pryspiw:
Wos'myj deń ja tobi pokażu!
Nowyj swit ja dlja tebe znajdu!
Nowi poczuttja, nowi emociji,
Kochannja, nowe żyttja,
Nowi poczuttja, nowi emociji,
Kochannja!..

Załyszaj pohane pozadu,
My zbudujemo nowe żyttja.
Jarłyczky poskyduj na zemłju –
I znajdut' tebe nowi poczuttja.
I ne bijsja niczoho,
Daj ruku i prosto powir!

Pryspiw

I ne bijsja niczoho,
Daj ruku i prosto powir!

Pryspiw

Nowe żyttja!