Tam, de werby stojat' nad wodoju,
Tam, de kamiń wodycja hojit',
Tam u kwitach i w zełeni harnij
Seło moje ridne stojit'!

Pryspiw:
Jakszczo ja pojidu dałeko
I w inszij krajini ja budu,
To naszi Mokrjany – seło –
Nikoły, nide ne zabudu.

Tut iz soneczkom ranok wstaje
I slidom prominnja puskaje,
I kożen nawiky, nazawżdy
Seło ce u serci trymaje!

Pryspiw

Wesnoju tut soneczko swityt',
Zymoju tut padaje snih,
A litom tut ptaszky spiwajut',
Ne można tut strymaty smich.

Pryspiw

Krasywe seło w Ukrajini,
Krasywe seło w dałyni,
Jak choczesz ty jichaty zwidsy,
Serdeńko kryczyt' tobi "Ni!"

Pryspiw