Nawkoło chołodna zyma,
Ty w sniżnij pusteli sama,
Twij pohljad ne łowyt' nichto,
A choczesz widczuty tepło.
Sniżynka spustyłas' zhory.
Torknułas' twojeji szczoky.
Chocz zrazu roztała wona,
Ta radisna i doroha

Werszyny derew u snihu.
Tak chołodno w twomu sadu.
Chocz skoro wesna ne pryjde
Łjuby te, szczo zaraz twoje.
Nadija spustyłas' zhory.
Torknułas' twojeji szczoky.
Jak harno wona rozcwiła –
Zamrijana i doroha.