Oj, dubku mij zełeneńkyj, łystok na ti jasnyj,
Oj, łjubku mij sołodeńkyj, słowamy prekrasnyj.
Oj słowamy prykraszenyj, a czortowa dumka,
Doki-m tebe ne łjubyła, cwyła-m, jak hałunka.
Doki-m tebe ne łjubyła, połetiła-m w połe,
Siła-m sobi kraj Dunaju, hore ż moje, hore.
Siła-m sobi kraj Dunaju, de hołub nese si,
A ja czuju czerez łjudy, a łjubko s'mije si.
Naj si s'mije, naj si s'mije, s'mich iz neho bude:
Sim lit bude choruwaty, smerty mu ne bude.