Oj u wysznewomu sadu
Tam sołowejko szczebetaw.
Dodomu ja prosyłasja,
A win mene wse ne puskaw.

Myłyj ty mij, proszu tebe.
Zorja zijszła, pusty mene.
Prosnet'sja matinka moja,
Bude pytat', de buła ja.

A ty, myła, skaży w otwit:
Dywys', jaka czudowa nicz.
Wesna ide, krasu nese,
A w tij krasi radije wse. (ost 2 rjadky – 2)

Donju moja, u czomu ricz,
De ty huljała ciłu nicz?
Czomu rozpłetena kosa,
A na oczach brynyt' sloza?

Kosa moja rozpłetena –
Jiji podruha rozpłeła.
A na oczach brynyt' sloza,
Bo z myłym rozłuczyłas' ja.

Mamo moja, pryjszła pora,
A ja weseła, mołoda.
Ja żyty choczu, ja łjubłju,
Mamo, ne łaj doczku swoju. (ost 2 rjadky – 2)