...Chołodni stiny nawkoło mene
i po nych biżyt' woda,
wony stajut' wse błyżcze
i zahanjajut' mene w kut,
ja tut sydżu sama.
Chołod po bosych nohach
dobyrajet'sja aż do moho horła,
win joho styskaje, mene
pożyraje... Ja ne znaju,
czomus' stelja opustyłasja tak nyz'ko,
ce, mabut', wpała moja wpewnenist' w sobi...
Kołys' i ty, zdawałosja, buw
tak błyz'ko, a teper, de podiwsja ty?

Pryspiw:
Szczo? Styskaje mij mozok
Jak? Straszno meni
Bil! Zduszuje horło
Ni! Załyszte mene w spokoji.

Temrjawa z’jiła moju tiń,
i teper ja pownistju odna.
Komachy zbihajut'sja zwidusil do mene,
teper ja jichnja korołewa...
Meni sydity tut ohydno,
ta ja ne baczu dwerej, szczob wyjty.
Nemaje tut nijakoho switła,
krim mojeji biłoji sukni,
ta wona wże zabrudnyłasja
wid pyłu ta pawutyny...
Ja bojusja wstaty,
bo padajut' stiny...

Pryspiw

Ty meni swoju nud'hu łyszyw
Ja ne powernus' u swit bilsze
Ne widczuwaju i ne baczu
Nu koły wse ce myne?
Kryk poczuju i zapłaczu
Bo cej kryk echo moje
Zaberit' mene chto-nebud' zwidsy
Ja ne możu but' sama
Ne widczuwaju i ne baczu
Nu koły wse ce myne?
Kryk poczuju i zapłaczu
Bo cej kryk echo moje.

Pryspiw