Kudy jdu – ponad potoky
Nezabudky skriz' cwitut',
Kwity – dywo syńooke –
Syni oczi ne zabud'!

Ne zabud' jich perszyj usmich –
Perszu prosyń w nebesach,
I w żytti najperszyj uspich –
Pociłunok u wusta.

Hołub’jatnyk bez hołubok –
W nebi syńomu wony;
I buketyk nezabudok –
Spohad skwitłoji wesny.

De potoky – nezabudky,
I w duszi wony cwitut',
Kwity – dywo nezabutnje –
Syni oczi ne zabud'!