Ne zhasaj, zirnyce,
Szczo zapłutałas' w smerekach,
Jty meni do tebe,
Oj, nełehko i dałeko.

Ja dawno w dorozi,
Ne na żart wże prytomywsja,
Nyjut' płeczi, nohy,
Ta zi szljachu ja ne zbywsja.

Ty meni swityła –
Ja szczodeń do tebe łynuw,
A bez tebe, zirko,
Mabut', szczo dawno b zahynuw.

Tak czekaty dowho,
J ty, napewne, utomyłas',
Bo zijszła z orbity,
Za smereky zaczepyłas'.

Ne zhasaj, zirnyce,
Poterpy szcze trochy, łełe,
Może, w rań wesnjanu
Ja dotjahnusja do tebe.

Ty odna-jedyna –
Najdorożczyj skarb mij suszczyj,
Jak zirwu, do zhynu
Z ruk tebe ja ne widpuszczu!