Ja ne zabudu Karpat oczi syni,
Switłoji muzyky sywych boriw,
De na wysokij, hirs'kij połonyni
Wpersze kochanu swoju ja zustriw.

Pryspiw:
Oj, wy, Karpaty, zełeni Karpaty –
W syńomu nebi werszyny strunki!
Tilky hucułky tak wmijut' kochaty,
Tilky jich huby, jak ruta, p’janki!

Ja ne zabudu potokiw hrajływych,
Traw switankowych u rosach rjasnych,
Perszych ciłunkiw twojich nesmiływych
J switłych zorynok w oczach zapalnych.

Pryspiw

Skeli kruti ja zumiju zdołaty,
Tam edelwejs czariwnyj widnajdu,
Ja ne prymuszu kochanu czekaty –
Osinnju w dim swij jiji prywedu.

Pryspiw