Na żowtyj łyst rosa-sloza,
Oskołky skła – twoji słowa,
To wse buło kołys' dawno,
W cju nicz prołyłosja wyno.

Pryspiw:
Ne woroży, ne woroży,
Mene ne pryworożysz! –
Ta żal prołytoho wyna,
Jake ja p’ju z tych pir szczodnja,
Jake ja p’ju,
Jake ja p’ju z tych pir szczodnja
Wse za twoje zdorow’ja!

A łystopad pożowkłyj łyst
Łetyt' teper, jak i kołys', –
U switi rik za rokom kruh,
Meni wyno szczodnja – mij druh.

Pryspiw

Kałjużi doli na stoli,
W nych sut' nebes i sil zemli –
Żyttja u wicznosti łysz myt',
Ta serce wicznistju bołyt'.

Pryspiw