Narekły my drużynamy hory
Iz wincem szczonajwyszczych werszyn
J prokładajemo w nebo dorohy,
Szczob obnjaty kochanych drużyn.

Hory, hory wysoki, wysoki –
Hen za skeljamy skeli kruti!
Ne straszni nam prowałlja hłyboki, –
My na nebi uże, jak swjati.

Szczo ne krok – to wse błyżcze werszyna
I wse błyżcze tepło jiji hub. –
Obijmy mene, łjuba drużyno,
Obijmy, pryhorny, pryhołub.

Narekły my drużynamy hory,
J zupynywsja dlja nas czasu płyn;
Tilky w nebo wedut' nas dorohy –
Do werszyn, do werszyn, do drużyn!