Na oskołkach mriji ja buduju dim:
Iz rjadkiw poezij switli witrażi,
Na strokatim tli kryła tych nadij,
Szczo zlitały w nebo, nacze żurawli,
Szczo zlitały w nebo, nacze żurawli.

Pryspiw:
Dim nezdijsnennych mrij, switłych mrij!
Za spynoju oczi, mow krysztal,
Spohadiw-dumok bezkinecznyj strij,
Nacze drewnich mifiw pro Swjatyj Graal!

W misjacznomu sjajwi riczka zołota,
W neprohljadnu newid' łyne, nacze ptach,
I topolja biła – wiczna syrota –
Nakrywaje łystjam moho domu dach,
Nakrywaje łystjam moho domu dach.

Pryspiw

Wowkułaka dolja perechodyt' hrań –
Za meżeju szczastja – hołosne wyttja;
Choczu zachowatys' wid ukusiw-ran
W domi wirtualnim, choczu zabuttja,
W domi wirtualnim, choczu zabuttja!

Pryspiw