I znowu dolja obmanuła –
U doli oczi hołubi,
Jiji usmiszka promajnuła
I zahubyłasja w jurbi.

Stoju na wułyci szyrokij,
A mymo – łjudy i awto,
Sered łjudej ja odynokyj,
Ałe szczasływyj, jak nichto!

Ja szczasływyj, bo ja maju –
Maju w nebi żurawlja,
Ja szczasływyj, bo kochaju, –
Ty odna – łjubow moja!

Bahato je oczej żinoczych:
Błakytnych, synich, hołubych,
Ałe jedyni w snach szczonoczi,
Szczo wmyt' odnu jich połjubyw!

Dywłjusja ja na perechożych,
Wże weczir wysteływ rjadno,
I doszkuljaje meni chołod,
A ja szczasływyj wse odno!