Buły w mene kury, ach kury-cokotury.
Jak by meni czołowika mojeji natury.

Szczob horiłku ne pyw, tabaku ne njuchaw,
Czużych żinok ne łjubyw, dobre mene słuchaw.

Oj daj meni, Boże, weczira diżdaty.
To b piszła ja do kumy nowostij uznaty.

Jak pryjszła ja do kumy, stała pyd stinoju,
A mij myłyj, czornobrywyj workuje z kumoju.

Stojała, stojała ta j ja ne sterpiła,
Pyd wikonce pidijszła, szyboczku rozbyła.

Jak pryjszła ja dodomu, zrazu j zachworiła,
Biłeńkoju kosynoju hołowu nakryła.

Pryjszow myłyj dodomu: – Koły zachworiła?
Ce szcze j wczora izweczora szyboczka łetiła.

Oj daj meni, Boże, utriczka diżdaty,
To b piszła b ja do kumy nowosti j uznaty.

Jak pryjszła ja do kumy – wona szcze j ne wmyta.
– Oj czoho ż ce, kuma, szyboczka rozbyta?

– Buła w mene kurka, taka połychływa,
Załetiła u chatynu, szyboczku rozbyła.

– Budut' tebe, kuma, szcze j kury kłjuwaty,
Jak ty budesz, kuma, kuma prynimaty.

Kury ż moji, kury, ach kury-cokotury.
Jak by meni czołowika mojeji natury.