Oj Marusyna ta j błahorodna,
Oj ne ljahaj spat' ta j z dworjanynom, bo j ne można.

Oj dworjany – wony ż łychi łjudy.
Ta j wony ż tebe, Marusyna że, z uma zwodjat'.

Oj na duboczku, tam i na łystoczku,
Tam kołychała że ta j Marusyna że syna-doczku.

Tam i kołychała, płakała, rydała,
– Oj do czeho że ja, ta j ridna maty że, dohuljałas'.

Oj dohuljałas' ta j dochodyłas',
Ta j rusa kosa że ta j pryzaw’jała że, pryzaw’jała.