Ta oj chodyła że ta j Natasza po krutij hori
Ta oj pohoneła że ta j sełezneko tycho j po wodje.

– Oj hylja, hylja, sełeznyku, tycho j po wodje.
Oj prybud', prybud', ta mij bateńko, seji weczir k mjenje.

– Oj rad by ja, dytja ż moje, prybuty k tobi,
Ta j nasypano że ta j syroj zemli na hrudy moji.

Ta oj kłanjajsja że, dytja moje, czużij czużyni.
Oj nechaj dajut' ta j porjadoczok bjednij syrotje.

– Ta oj kłanjałasja, mij bateńku, ne raz ta j ne try,
Ta ne dajut' oj że ta j porjadoczok takoho, jak ty.