Oj siw Chrystos ta j weczerjaty.

Pryspiw:
Szczedryj weczir!
Szczedryj weczir, oj, dobryj weczir!

Ta j pryjszła do joho ta Bożaja maty.
– Ta sidaj, maty, do nas weczerjaty.
– A spasiba, synku, za cju weczerinku.
Ta daj meni, synku, ta rajs'kije kłjuczi.
Ta j pojodmykaty wsi raja i pekły.
Ta j powypuskaty wsi prawedni duszi.
Aj odnu że duszu ta j ne wypuskaty.
Bo ta że j dusza duże sohreszyła.
Ta j otcja że j neńku ta j nałajała.
Wona że ne łajała, tilky podumała.
Sama cja że dumka ta bilsze łajky.