Dozwol meni torknutys', ja budu obereżna,
Ne zapodiju łycha ja tobi.
Ja prynesu w dołonjach rosynky swiżych kwitiw,
Zihriju jich slozamy, rozwiju po witru.

Pryspiw:
Bo łysz dlja tebe zori, szczo u noczi howorjat'.
I w swojich snowydinnjach ja baczu łysz tebe.
Ce, nacze zakłynannja, u poczuttjach pryznannja
Chaj misjac' dopomoże skazaty tobi wse.

Łaskawo pryhołubłju, mow promeni zihriju,
Ty łysz dozwol torknutys' – szepoczu ja tobi.
Ja choczu obijnjaty, wes' swit tobi widdaty
I zorjanystu steżku wstełyty do nebes.

Pryspiw