Wona, jak kwitka, rozkwitaje raz u rik.
Wona łeżatyme, ne rozmykajuczy powik.
Wona mowczatyme pro poczuttja wes' wik
I ne żalityme za tym, chto wczora wtik.
Jij zaważatyme muzyka huczna,
Jij daruwatymut' wse te, czoho nema.
Jij howorytymut': "Czomu taka sumna?"
Pro ce nezna nichto, łysze wona.

Pryspiw:
Wona, odna. Wona, ne bude sama.
Bo win widczuje, żyttja bez neji – ne żyttja.

Jiji obłyczczja ne minjaje czas,
Jiji krasa iszcze ne raz zdywuje was.
Jiji poezija ne dlja sirych nas,
Ne dlja budennych i bezdusznych mas.
Win prybiżyt' do neji iz sliz'my,
Win utecze do neji iz pit'my.
Podzwonyt' win do neji w czas zymy
I w temrjawi zahubljat'sja wony.

Pryspiw

Wona, jak kwitka, rozkwitaje raz u rik.
Wona łeżatyme, ne rozmykajuczy powik.
Wona mowczatyme pro poczuttja wes' wik
I ne żalityme za tym, chto wczora wtik.

Pryspiw