Ty mene nazywaw – soncem doli j żyttja
I jak żertwu meni – nis swoji poczuttja!
Howoryw, szczo żyttja ne u radist' Tobi,
Koły porucz nema moho sercja j tepła!

Pryspiw:
Ne bohynja ja! Ni!
I ne treba meni
Prynosyty w wohni
Żertwy tiła j duszi!
Ja proszu – zbereży!
Zbereży nazawżdy
Wirnist' sercja swoho
Dlja kochannja moho!

Ty meni obicjaw – nebo, hory j morja!
Zustricz kożna buła, nacze rannja wesna!
Na wustach ja Twojich slid łyszała swojich
Ta u mrijach Twojich zawżdy buw tilky – hrich!