Jak mohła wczynyty Ty take zi mnoju,
Ja ż buła z Toboju szczyra jak z sestroju!
Kraszcze b obijszła Tebe ja storonoju,
Załyszywsja b myłyj powiky zi mnoju!

Pryspiw:
Hadyna, hadjuka – chytra Ty twarjuka,
Pidkołodna Ty – chołodna zmijuka!
Ty ukrała wse, szczo w żytti ja mała,
Zahubyła wse, szczo w żytti czekała!

Ja ż joho kochała, ja ż joho łjubyła,
Ja ż joho dlja sebe berehty zumiła!
Ja ż iz nym projty wse żyttja chotiła
Ta swojim Ty wse jazykom zhubyła.

Ja ż buła prawdywa, Ty buła zradływa!
Ja buła cnotływa, Ty ż zmijuka chtywa!
Wse moje żyttja Ty zhadyła soboju,
Zaminyła szczastja Ty meni bidoju!