Tam u lisi, pry doriżci
Sołowejko t'ochkaje,
A Marusja pry krynyci
Myłoho czekaje.

Oj dowheńko jij pryjszłosja
Na myłoho czekaty.
Zachotiła wona skoro
Do ditoczok wertaty.

Chata jiji w połonyni
Pomiż dwoma werchamy –
Tam stareńkyj jiji bat'ko
Pomeże ditoczkamy.

Napownyła horszky wodow,
Z konowkamy wertaje,
Szczoby myłyj ne żurywsja,
Czomu jiji nemaje.

Tilky wyjszła wona z chaty –
Striły łetjat' serijamy,
Ta Marusja skoro biżyt'
Pomiż tymy kuljamy.

Pered neju na steżyni
Zw’jazkowa Hanja pade,
Ta rukoju do krynyci
Nemiczno pokazuje.

Prybihaje do krynyci –
A tut jiji Wasylko,
Skrywawłenyj dohorjaje,
Szcze szepocze: "Marijko".

Woroh łjuto atakuje,
Os', os' wże prorywaje...
Ta Marusja z kułemeta
Czerhoju jich stynaje.

Wczasno pryjszła dopomoha,
I woroha widbyto.
Prybihaje do myłoho –
Ta buło wże zapizno.

I zawmerło jiji serce...
Zatrymało more sliz...
Obow’jazok swij widczuła
Ponad syły swojich lit.

Pochowała wona muża
W połonyni pry chati,
Postawyła chrest z berezy,
Posadyła jaseny.

I ditoczok prowodżała –
Promowljały mołytwy...
Rosły syny, mow jaseny,
Hartuwałys' syroty.