Sydiw ja dni, liczyw i noczi,
Wkrajiny dołeńku piznaw.
Sebe widdaw ja dlja Wkrajiny,
Za se w kajdany ja popaw.

Ja ris z dwoma towaryszamy,
Szczo jich zamuczyły katy,
A mene ljachy zasudyły
Nawik do temnoji tjurmy.

Sydżu na kam’janij ja ławci,
Zalizni łancjuhy brynjat'.
Ne baczu switła, łysz wysoko
Stalni wikoncja tam błyszczat'.

Zasjajut' sonjaczniji łuczi
Na czornu kam’janu stinu,
Ja kłyczu: "Zijdy, misjac' jasnyj,
Skaży pro Wkrajinu moju".

Wże druhyj rik ja jiji ne baczu,
Nichto ne skaże nic meni,
Ja sam sydżu, za neji płaczu,
Tułjus' pry kam’janij stini.

Zhadaju, szepczu ja słowamy:
"Wkrajino – łjuba ty moja,
Za tebe ne straszna mohyła,
Ani dosmertnaja tjurma".