Stareńka neńka płacze, tużyt',
Diwczyna płacze mołoda.
Katy moskows'ki zapałyły
I naszi seła, i mista.

Zabrały syna mołodoho,
W diwczyny myłoho wzjały,
Ne wernet'sja uże nikoły,
Koho czekisty poweły.

Ne sam odyn w tjurmu popawsja,
Try sotni druziw razom z nym –
Syny najkraszczi Ukrajiny
Z harjaczym sercem stepowym.

Krywawo wranci sonce schodyt',
I w misti homin ożywa,
Todi czekisty poczynajut'
Swoji pekelniji żnywa.

Po desjat' razom jich wywodjat',
Motor, jak zawżdy, zahudiw...
I szcze raz: "Sława Ukrajini!"...
I mertwi padajut' doliw.