Sered starych płyt nemodnych znaju
Pisnju ja zwyczajnuju, sumnu
I, łysz weczir pryjde, ja i hraju,
I spiwaju piseńku ocju:

Pryspiw:
Ty bud' zdorowa, bo wże ostannja nasza nicz,
Ty bud' szczasływa – bilsz ne pobaczu twojich wicz.
Ja wże ne wernu. Proszczaj, kochana ty moja,
I bud' szczasływa, a ja sam pidu w żyttja.

Bo żyttja take nasze korotke,
Wse wono projde na czużyni,
Hołowu pokryje sywyj wołos,
A u mene łysz dumky odni.

Pryspiw

I, widkrywszy syni oczi, mriju,
Juni spomynajuczy lita,
W mojim serci myłu ja łeliju,
Szepczu jij na uszko ci słowa.

Pryspiw