Wże sonce zajszło nad horoju,
A ja dożydaju tebe...
Oj wyjdy, posłuchaj zi mnoju
Cju dywnuju pisń sołow’ja.

Wże sonce zajszło hen za łuhom,
A misjac' z-za hory zijszow,
Oj wyjdy, posłuchaj, kochana,
Cju pisnju pro naszu łjubow.

Czy tjamysz, kochana, toj weczir,
Jak misjac' czariwno swityw?
Dywywsja ja w twoji kari oczi,
Do sercja swoho tja tuływ.

Todi-to sercja nas pytały,
Jakyj że to bude winec'?
A z naszych hrudej wylitały
Zitchannja zboliłych serdec'.

Chocz łjudy dawno wże posnuły
I misjac' za horu zajszow,
My dowho w obijmach stojały –
Z kochannja nas chtos' rozbudyw.

Naszczo mene maty rodyła?
Naszczo mene Hospod' posław?
Ja wirno łjubyw swoju myłu,
Ta woroh meni wse złamaw.