Buła wesna kruhom i w serci
Pora, jak choczet'sja łjubyt',
Chyłyłos' nebo nad zemłeju,
Kochałas' z zełennju błakyt'.

P’janiły kwity wid kochannja,
Zitchały pownymy hrud'my.
Ptaszky kochałys' i spiwały,
Spiwały i p’janiły my.

Nedawno my kochałys', łjuba,
Buła pałka j żahucza ty,
Ałe kłyknuła mene insza
I ty skazała: "Szczo ż? Idy!"

My poproszczałys', rozijszłysja...
"Wkrajino, ja do tebe jdu –
Tobi żyttja moje i syła,
Tebe zdobudu czy wpadu!"

Buła wijna – kruhom zmahałys',
Pora – jak choczet'sja tak żyt',
Zdryhałos' nebo iz zemłeju,
Horiła zełeń i błakyt'.

Katy p’janiły, łjutuwały,
My ż: "Sława!" – pownymy hrud'my,
I były woroha j spiwały...
Wpywałys' borot'boju my.