Wyrjadżała maty syna pid Kruty do boju,
Rozczesała kuczeryky ponad hołowoju. (2)

Idy, idy, mij synoczku, w boju ne zdawajsja,
Jak poboresz woriżeńkiw, dodomu wertajsja. (2)

Idu, idu, moja maty, wczynju twoju wołju,
A ty chody j prosy Boha, szczob wernuty z boju. (2)

Żdała, żdała maty syna, pid Kruty chodyła –
Piznawała miż mertwymy najmenszoho syna.

A jak znajszła miż mertwymy, hołowońku syna
Położyła na kolina ta j zahołosyła: (2)

"Łjuljaj, łjuljaj, mij synoczku, to ja twoja maty!
Synu łjubyj... Boża maty... Woroże prokljatyj..." (2)