Hej, ne dywujtes', dobriji łjudy,
Szczo na Wkrajini powstało!
Tam za Daszewom pid Sorokoju
Mnożestwo ljachiw propało.

Hej, Perebyjnis prosyt' nemnoho,
Simsot kozakiw z soboju, –
Rubaje meczem hołowy z płeczej,
A resztu topyt' wodoju.

Oj, pyjte, ljachy, wody-kałjużi,
Wody bołotjaniji;
A szczo pywały na tij Wkrajini
Wyna ta medy sytniji...

Dywujut' panky, wrażiji synky,
Szczo ti kozaky wżywajut',
Wżywajut' wony szczuku-rybachu,
Szcze j sałamachu z wodoju.

Oj, czy bacz, ljasze, jak pan Chmelnyc'kyj
Na żowtim pisku pidbywsja?
Od nas kozakiw, od nas junakiw,
Ni odyn ljaszok ne skrywsja.

Oj, czy bacz, ljasze, jak kozak pljasze
Na sywim koni horoju!
Z muszketa hrjane, aż serce wjane,
A ljach od żachu wmyraje.

Oj, czy bacz, ljasze, szczo po Słucz nasze,
Po Kostjanuju mohyłu,
Jak ne schotiły, zabuntuwały,
Ta j wy wterjały Wkrajinu.

Oj, ta zawysły ljaszky, zawysły,
Jak czorna chmara na Wysli;
Ne popustymo ljachiw iz Polszczi,
Poky naszoji żywnosty.

Hej że, kozaky, hej, ta u skoky,
Ta zaberimosja w boky:
Zahnały ljaszkiw het' aż za Wysłu,
Ne wernut'sja j za try roky...