U lisi u temnomu sered pachuszczych traw
Łeżaw kozak ranenyj, łeżaw, nenacze spaw.

Wse tychsze, tychsze, tychsze w kozaka serce b’je,
I temna nicz mynaje, i skoro deń bude.

Prybihła do myłoho i stała howoryt':
– Och myłyj, serce moje, och, szczo tobi bołyt'?

– Bołyt' mene, myłaja, bołyt' prawa ruka,
Bo jeji poranyła kulja worożaja.