W nediłju poraneńku sered pachuszczych traw
Smertelno poranenyj striłec Mykoła wpaw.

I łyczko pomarniło, nenacze połotno,
I krow jeho styrajut, a win nenacze spyt.

W nediłju poraneńku sered pachuszczych traw
Biżyt' jakas' diwczyna, biżyt' wona, biżyt'.

I wpała na kolina, poczała howoryt':
– Och, myłyj, serce moje, a szczo tebe bołyt'?

– Bołyt' mene hołowka i prawaja ruka,
Bo mene poranyła kulja worożaja.

W nediłju poraneńku sered pachuszczych traw
A baczyła diwczyna, jak myłyj umyraw.