– Podaj, diwczyno, ruku na proszczannja,
Może, w ostannij wże raz,
Bo pryjszła chwyłyna, czas ity do boju,
Muszu spownjaty swij nakaz.

My jszły do boju temneńkoji noczi,
A zori jasno sijały.
Harmaty były, a my nastupały,
Odyn po odnomu padały.

Baczyw ja, baczyw ranenoho druha,
Jak upaw na zemłju szcze żywyj,
Z hrudej czerwona krow tekła rikoju,
Ostanni słowa howoryw:

– Napyszit' do bat'ka, napyszit' do maty,
Napyszit' do łjuboji diwczyny,
Szczo mene chowajut' u nediłju wranci,
O piw do os'moji hodyny.

Ne buło tam bat'ka, ne buło tam maty,
Ne buło tam łjuboji diwczyny,
Łysz wirni druzi rewno zapłakały
Kruhom striłec'koji mohyły.