– Proszczaj, diwczyno, proszczaj, jedyna,
Bo wże ja jidu na wijnu,
Może, za roczok, może, za czotyry
Nazad do tebe powernu.

– Proszczaj, diwczyno, proszczaj, jedyna,
Bo wże ja – siczowyj striłec',
Może, za roczok, może, za czotyry
Stanemo razom pid winec'.

– Ne jid', sokołe, ne jid', kochanyj,
Bo u tij wijni zahynesz,
A mene, neszczasnu mołodu diwczynu,
Ty raz nazawżdy pokynesz.

– O ni, diwczyno, o ni, jedyna,
Bo mene kłycze Ukrajina,
W kajdany zakuta, krowiju zroszena,
Nasza wełyczna Bat'kiwszczyna.

I poproszczawszys', pociłuwawszys',
Striłec' pojichaw na wijnu,
Po kilkoch bojach duże zawzjatych
U tjażkych ranach zahynuw.

A ja mołyłas' i dożydała,
I hirko płakat' poczała:
– Oj ty, zemłyce, oj ty, syraja,
Nawiszczo myłoho wzjała?

Oj wy, strilci, oj wy, siczowi,
Jak że wy tjażko terpyte?
Wy za Ukrajinu, za naszu jedynu
Żyttja swoje widdajete.

O Bat'kiwszczyno, o łjuba neńko,
Jak ty doroho kosztujesz:
Tych, szczo najkraszczi naszi heroji,
Ty w syrwu zemłju chowajesz!