– Proszczaj, diwczyno, proszczaj, jedyna,
Bo ja wże jidu na wijnu,
A tebe, neszczasnu mołodu diwczynu,
Raz nawik-wiky pokynu.

Proszczaj, diwczyno, proszczaj, jedyna,
Bo ja wże siczowyj striłec',
Może, za roczok, może, za czotyry
Stanem oboje pid winec'.

Proszczaj, diwczyno, proszczaj, jedyna,
Bo kłycze mene Witczyzna.
Krow’ju zroszena, w kajdany zakuta –
Ce nasza sławna Ukrajina.

Rozproszczałysja ta j rozijszłysja,
Kozak pojichaw na wijnu,
A mene, neszczasnu mołodu diwczynu,
Raz na wik-wiky pokynuw.

– Oj ty, zemłyce, oj ty, syraja,
Czom ty tak tjażko karajesz:
Tych szczonajkraszczych ukrajins'kych herojiw
Ty w syru zemłju chowajesz.