Proszczawsja striłec' zi swojeju ridneju,
Sam pojichaw w dałeku dorohu.
Za swij ridnyj kraj, za kozac'kyj zwyczaj
Jdemo w bij za swoju peremohu.

A witer kołysze zełenu trawu,
Mołodyj dub dododołu schyływsja,
Łystja szełestyt', wbytyj striłec' łeżyt',
Nad nym konyk joho zażurywsja.

– Oj konju, mij konju, ne stij nadi mnoju,
Ja tym czasom połeżu samitnij,
Biży, konju mij, skaży mami mojij,
Szczo łeżu u stepu ubytyj.

Chaj bat'ko i maty, i sestry moji,
Nechaj wony za mnoju ne płaczut',
Ja w stepu łeżu, za ridneju tużu,
Czornyj kruk nadi mnoju zakrjacze.

Za rjadamy rjady idut' naszi brattja,
Do pochodu harmaty jich hrajut'.
Za jichnjuju czest' łysz berezowyj chrest,
Dribni slozy na hrud' proływajut'.