Oj jichaw striłec', striłec' na wijnu,
Ne odyn pokynuw swoju diwczynu.

Oj des' dałeko harmaty rewut',
Siczowiji strilci do boju idut'.

Oj tam staryj bat'ko okopy kopaw,
Win zdałeka baczyw, jak striłec' upaw.

Ałe win ne wiryw sam swojim oczam,
Prybłyzywsja błyżcze – a to jeho syn.

– Oj synu, synu, dytyno moja,
Buły b tja ne wbyły, jakby ne wijna!

Narubaw win doszczok, zrobyw domowynu
I szcze raz zapłakaw: "Ridnyj mij, synu!"

Pryjszow win dodomu, złeheńka stupaw,
Siw sy na kraj stołu ta j dumku dumaw.

Pytajet'sja żinka: "Szczo se za dumky?
Pewno, syna wbyły des' bilszowyky?"

– Oj żinko, żinko, skażu po prawdi,
Szczo syna ubyły w lisi moskali.

Oj piszła sestryczka syne ziłlja rwat',
Brat czekaw: mohyłu bude okwitczat'.

– My b tebe wzjały, orłe zawzjatyj,
Ałe ż my idemo kraj zdobuwaty.