Oj wy, chłopci, ne żurit'sja,
Z diwczatamy połjubit'sja.

Połjubit'sja, pokochajtes',
Razom pisnju zaspiwajte.

Zaspiwajte pro rujinu,
Pro Karpats'ku Ukrajinu.

I pro seła Werchowyny,
De sja tilky krowy łyło.

De sja sławno wojuwały,
Za swij narid żyttja dały.

De poljahły naszi brattja
W oboroni Zakarpattja.

Za swij narid, za swobodu,
Za dobrobut dlja narodu.

Ponad Chustom woron krjacze,
Na czużyni maty płacze.

Maty płacze na czużyni,
A sestryczka w domowyni.

Ponad riczkow wodyt' wnukiw,
Serce t'ochkaje z rozpuky.

Podywit'sja, sokoljata,
Ukrajins'ki mołodjata.

Podywit'sja, sokoljata:
Nese riczka sestru-brata.

Nese riczka sestru-brata,
Mami syna, ditjam tata.

"Synu, synu", – złementiła
Ta j na riczku połetiła.

Nichto trupiw ne chowaje,
Pochoroniw ne sprawljaje.

Tilko kruky iz piwnoczi
Wybyrajut' kari oczi.

Kari oczi, czorni browy
Ne diżdałysja łjubowy.

Zaszumiła tycha zorja,
Potekła krowcja do morja.

Tilko sestra sja ostała,
Szczo nam pisnju peredała.

Peredała pro rujinu,
Pro Karpats'ku Ukrajinu.