Oj u poli try topoli, jawir zełeneńkyj,
Łeżyt' striłec' u szpyhały, win szcze mołodeńkyj.

Łeżyt' striłec' u szpytały ta j bude łeżaty,
Prosyw swojich towarysziw: "Dajte neńci znaty".

Pryjichała jeho neńka, hołubka syweńka,
Wzjała syna za hołowku do swoho serdeńka.

Wzjała syna za hołowku ta j pociłuwała:
– Jakoho-m tja zhoduwała, szczo-m tja ne wpiznała.

– Prodaj, neńko, siri woły, konja woronoho
Pochowaj mnja, moja neńko, strilcja mołodoho?

No naj mene ne chowajut' ni popy, ni djaky,
No naj mene pochowajut' wkrajins'ki kozaky.

Bo ti popy, bo ti djaky za hriszmy trjasut'sja,
Nechaj meni towaryszi medońku nap’jut'sja.

Pomer striłec', pomer striłec', ta jmu ne dzwonyły,
Wysław het'man try harmaty, w horu wystriłyły.