– Oj czoho ż ty zażuryws', kozacze mołodyj?
Czom zitchannje wylitaje iz twojich hrudej?
Czy ty szabłju zahubyw,
Czy u boju pan otaman na tebe swaryw?

– Ani szabli dorohoji ja ne zahubyw,
Ni u boju pan otaman na mene ne swaryw.
Tilky sobi na bidu diwczynońku mołodu
Beznadijno, ałe wirno, szczyro połjubyw.

– Ne żurysja, kozaczeńku, bo żurba zwede,
Druh dlja druha szczyru prawdu zawsihdy znajde.
Oczkom-boczkom zawerny, ostrohamy podzwony,
A za misjac' diwczynońka wże twoja bude.

I posłuchaw toji rady kozak-mołodec',
Swojim żurbam beznadijnym win zrobyw konec':
Oczkom-boczkom zawertaw, obijmaw, ciłuwaw,
A za misjac' diwczynońku powiw pid winec'.