Jak z Bereżan do kadry
Siczowyky mandżały,
Jim krajałosja serdeńko
Iz hor’ja, i z peczali.

Jim krajałosja serdeńko,
Ne tychło na hodynu,
Bo kożdyj z nych ostawyw
Swoju myłu diwczynu.

– Proszczaj że ty, diwczyno,
Mij sonjacznyj prominnju,
Moja ty osołodo
W wojennomu terpinnju.

Czy pryjde czas wesełyj,
Czy pryjde zła hodyna,
Tebe ja ne zabudu,
Bo ty moja jedyna.

Jak diwczyna poczuła
Taki słowa zakljattja,
Schyłyła hołowońku
Ta j wpała u obnjattja.

– Proszczaj że, mij kozacze,
Proszczaj że, mij sokołe,
Zdajet'sja, szczo wże ne budem
U pari my nikoły.

– Sama sy, diwczynońko,
Sama sy zawynyła,
Ty znała, szczo ja wijs'kowyj,
Naszczo-s mene łjubyła.