Oj zacwyła czeremcha, zacwyła jarym cwitom,
Tam proszczawsja ta j striłec' siczowyj z biłym switom.

Tam proszczawsja ta j striłec' siczowyj z slizońkamy,
Szczo ne bude komu prokopaty jomu jamy.

Szczo ne bude tiło kozac'koho komu schoronyty,
Bude tiło czorne hajworonnja roznosyty.

Szczo ne bude truny tysowoji zhotowyty,
Bude tiło czorne hajworonnja roznosyty.

Jak poczuła teje berezońka, zaszumiła,
I strilczyka wona siczowoho pożaliła:

– Spy, strilczyku, spy, siczowyj, spy, mij synu,
A ja tebe budu dohljadaty, jak dytynu.