Oj zacwyła czeremcha, zacwyła jarym cwitom,
Tam praszczawsja ta striłec' siczowyj z biłym s'witom.

Tam praszczawsja ta striłec' siczowyj z slizońkamy,
Szczo ne bude komu wykopaty jemu jamy.

Szczo ne bude truny tysowoji zhotowyty,
Bude tiło czorne hajworonnja roznosyty.

A czeremcha tuju skarhu tychu zrozumiła,
Czystu duszu strilcja siczowoho pożaliła:

"Spy spokijno, strilczyku siczowyj, spy, mij synu,
A ja tebe czesno pochowaju, jak dytynu".

A jak wranci pryjszły joho druzi pohljadity,
A za niczku strilcja siczowoho wkryły c'wity.