Oj u połju żyto hranatamy zryto,
Łeżyt' ne wid nyni siczowyk ubytyj.

Joho tiło biłe wid witru zczorniło,
A łyczko rum’jane ziw’jało, zmarniło.

Wże jomu nikoły dzwony ne zadzwonjat' –
Wowky-siromanci kosty poroznosjat'.

Wże win ne pobaczyt' wirnoji rodyny,
Wże win ne pobaczyt' wilnoji Wkrajiny.

Bereza ne zronyt' łystja na mohyłu,
I dzwin ne zadzwonyt', ne spowistyt' myłu.

I krow po dołyni pokryje murawa –
Łysz sława ne zhyne, striłeckaja sława.