Oj tam pry dołyni, hranatamy zrytij,
Łeżyt' ne wid nyni siczowyk ubytyj.

Striłeckeje tiło wid witru zczorniło,
A łyczko rum’jane ziw’jało, zmarniło.

Ne zapłacze maty ta j nad hołowoju,
Ne posadyt' m’jaty na mohyłu twoju.

Bereza ne zronyt' łystkiw na mohyłu,
I zwin ne zazwonyt', ne spowistyt' myłu.

Odyn bir zapłacze nyszkom sered noczi,
I woron zakrjacze, wyjmajuczy oczi.

Odni rano-wranci witry zahołosjat',
Wowky-siromanci kistky poroznosjat'.

Ne wykuje, maty, twojich lit zozulja,
Wykuje z harmaty worożaja kulja.

Szyroku dołynu nakryje murawa –
Ta sława ne zhyne, siczowaja sława.