Oj tam pry dołyni, hranatamy zrytij,
Łeżyt' ne widnyni siczowyk ubytyj.

Kozac'keje tiło wid witru zczorniłe,
A łyczko rozcwiłe ziw’jało, zmarniło...

Ne zapłacze maty ta j nad hołowoju,
Ne posadyt' m’jaty na mohyłu twoju...

Ne wykuje, brate, lit twojich zozulja,
Zakuje z harmaty worożaja kulja...

Bereza ne zronyt' łystkiw na mohyłu,
I dzwin ne zadzwonyt', ne spowistyt' myłu.

Odyn bir zapłacze nyszkom sered noczi,
I woron zakrjacze, wyjmajuczy oczi...

Odni rano-wranci witry zahołosjat',
Wowky-siromanci kistky poroznosjat'.

I krow po dołyni nakryje murawa –
Ta sława ne zhyne, siczowaja sława.