Oj pokryłys' snihom biłym połonyny,
Des' pojichaw chłopec' myłyj z Bukowyny,
Na proszczannja daw diwczyni synju cziczku,
Sam propaw, nenacze kamiń w bystru riczku.

– Oj zapłaczesz, moja myła, oj zapłaczesz,
Bo mene uże ty bilsze ne pobaczysz,
Jszow szukaty lipszu dołju w czużim kraju,
A teper tut na czużyni propadaju.

Oj miż horamy trembita trembitaje,
Iz-za haju hajworonnja wylitaje...
Diwczynońka płacze, chłopcja wyhljadaje,
Tilky myłyj iz czużyny ne wertaje.

Rozcwiła wesnjanym cwitom Bukowyna,
Dowho żdała – ne diżdałasja diwczyna,
Załyszyw na zhadku myłyj synju cziczku,
I piszow, propaw w czużyni, kamiń w riczku.