Łety, moja dumo, stepamy, łuhamy,
Łety, moja dumo, kudys',
Łety, moja dumo, aż u tu chatynu,
De ja prożywała kołys'.

A u tij chatyni żywe stara maty,
Jakszczo szcze żywe, to wkłonys',
Skaży jiji słowo bołjucze, jak rana,
Szczo ja wże ne ta, szczo kołys'.

Zminywsja mij hołos i stychła rozmowa,
Morszczyny zorały czoło,
Powoli w newoli sywije mij wołos,
A serce ternom porosło.

Dast' Boh, szcze powernus' do swoji matusi
I złożu podjaku jiji,
Za te, szczo nosyła meni peredaczu,
Jak ja szcze sydiła w tjurmi.

Pryjszła ta chwyłyna, szczo ja powernułas',
Do ridnoji pryjszła sim’ji,
A swoji matusi uże ne zastała –
Wona wże łeżyt' u zemli.