Łety, moja dumo, w weczirnju chwyłynu
Dałeko, dałeko kudys',
Łety, moja dumo, u cjuju chatynu,
De ja prożywaw w nij kołys'.

A w cijij chatyni żywe stara maty,
Jakszczo szcze żywe – pokłonys'.
Skaży jiji prawdu bołjuczu, jak rana,
Szczo ja wże ne toj, szczo kołys'.

Zminywsja mij pohljad i tychne rozmowa,
A zmorszky zorały czoło,
W newoli powoli sywije mij wołos,
A serce ternjam zarosło.

Boh daw, szczo powernus' do tebe, matusju,
Podjakuwat' zmożu tobi,
Za ce, szczo nosyła meni peredaczu,
Jak ja szcze sydiw u tjurmi.